สร้อยระย้า ๒ หมายถึง น. (๑) ชื่อกล้วยไม้อิงอาศัยชนิด Otochilus fusca Lindl. ในวงศ์Orchidaceae ดอกเล็ก สีขาว ออกเป็นช่อห้อยลง กลิ่นหอม. (๒)ชื่อไม้พุ่มอิงอาศัยชนิด Medinilla magnifica Lindl. ในวงศ์Melastomataceae ใบรูปไข่เป็นมัน เส้นกลางใบสีขาวนวลดอกสีชมพู ออกเป็นช่อห้อยลง.
น. ชื่อไม้เถาชนิด Thunbergia grandiflora Roxb. ในวงศ์Acanthaceae ดอกสีฟ้าอมม่วงหรือขาว ออกเป็นพวงห้อยระย้า, ช่ออินทนิล หรือ ม่านอินทนิล ก็เรียก.
[สะ] น. แอ่งนํ้าขนาดใหญ่ ซึ่งเป็นเองหรือคนขุด. (ป. สร; ส. สรสฺ).
[สะหฺระ] น. เสียงพูดที่เปล่งออกมาโดยอาศัยการเคลื่อนไหวของลิ้นและริมฝีปากเป็นสําคัญ แต่ไม่มีการสกัดกั้นจากอวัยวะส่วนใดส่วนหนึ่งในปาก เช่น เสียง อะ อา โดยทั่วไปจะออกเสียงสระร่วมกับเสียงพยัญชนะ หรือออกเสียงเฉพาะเสียงสระอย่างเดียวก็ได้, เสียงสระ ก็เรียก; ตัวอักษรที่ใช้แทนเสียงสระ เช่น ะา, รูปสระ ก็เรียก. (ป. สร; ส. สฺวร).
[สะ] ก. ฟอกให้สะอาดหมดจด ในคำว่า สระหัว สระผม,ชำระล้างให้สะอาด เช่น สระหวี.
[สฺระ] คําที่แผลงมาจากคําที่ขึ้นต้นด้วยคํา สะ ซึ่งใช้ในบทกลอนเช่น สะท้อน เป็น สระท้อน.
[สะระ] น. เสียง. (ป.; ส. สฺวร).
[สฺระ] (กลอน) ว. สะกอ.